Gdy przeczytałam liturgię Słowa trzydziestej drugiej niedzieli zwykłej, uśmiechnęłam się. Bo czyż ta opowieść o geście radykalnego zaufania i odwagi ubogiej wdowy – która według

„Niedaleko jesteś od królestwa Bożego”- tak dialog z pewnym uczonym w Piśmie kończy Pan Jezus. W kontekście rozpoczynającego się miesiąca listopada, który tak mocno kojarzy

„Jestem bowiem ojcem dla Izraela, a Efraim jest moim synem pierworodnym” – tak kończy się pierwsze czytanie tej niedzieli z Księgi proroka Jeremiasza. Bóg jest

„Przybliżmy się więc z ufnością do tronu łaski, abyśmy doznali miłosierdzia i znaleźli łaskę pomocy w stosownej chwili.” – tak kończy się drugie czytanie, czyli

„Naucz nas liczyć dni nasze, byśmy zdobyli mądrość serca” – tak rozpoczyna się nasza modlitwa psalmem dwudziestej ósmej niedzieli zwykłej. Zarówno słowa Psalmu 90 jak

„Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam; uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc”- tak rozpoczyna się pierwsze czytanie tej niedzieli zaczerpnięte z Księgi Rodzaju.