Założyciele naszego Zakonu
Matka Maria od św. Klary
Wiktoria Józefina Bouillevaux urodziła się 1 czerwca 1820 roku w Uroczystość Bożego Ciała w Maizieres we Francji. Była córką Jana i Cecylii Józefy z domu Petit. Została ochrzczona w
4 czerwca i otrzymała imiona Wiktoria Józefina. Od najmłodszych lat pragnęła poświęcić życie jedynie Bogu. Wraz z miejscowym proboszczem – ks. J. Heurlaut stworzyła w swej rodzinnej miejscowości wspólnotę Sióstr od Niepokalanego Poczęcia NMP, podejmującą działalność edukacyjną w prowadzonej przez siebie szkole. 29 czerwca 1852 roku złożyła na ręce ks. Heurlaut (już jako o. Bonawentury) profesję III Zakonu Św. Franciszka i otrzymała imię s. Maria od Św. Klary. Dwa lata później opuściła na zawsze Maizieres i zamieszkała
w Paryżu. W dniu ogłoszenia przez papieża Piusa IX dogmatu o Niepokalanym Poczęciu NMP (8 grudnia 1854r.), wraz z siostrami uroczyście poświęciła się Niepokalanej i pod kierunkiem o. Bonawentury wspólnota rozpoczęła rekolekcje przed obłóczynami. Tę datę uważa się za początek naszego Zakonu. W Paryżu 15 grudnia 1854 r. wraz z dwoma pierwszymi siostrami m. Maria od św. Klary przyjęła habit zakonny. Stała się ona pierwszą przełożoną i mistrzynią nowicjatu nowej wspólnoty, która początkowo przyjęła Regułę III Zakonu Św. Franciszka
i Konstytucje Sióstr Św. Elżbiety z Lyonu. 16 czerwca 1855 r. siostry zostały zaliczone do zgromadzeń zakonnych uznanych przez władzę duchowną. 24 maja 1856 r. M. Maria od
Św. Klary rozpoczęła wraz z siostrami w kapliczce przy rue des Anglaises nieustającą adorację Najświętszego Sakramentu ukrytego w tabernakulum, dając początek Franciszkankom Najświętszego Sakramentu (SS. Klaryski od Wieczystej Adoracji). Poruszona ewangeliczną sceną o niewdzięczności trędowatych nadała wieczystej adoracji Jezusa Eucharystycznego charakter dziękczynny. Za zgodą bp. Piotra Ludwika Coeur, 15 lipca 1856 r. siostry przeniosły się do Troyes. 1 sierpnia tego roku rozpoczęło się tu uroczyste nieustające wystawienie Najświętszego Sakramentu w monstrancji, a 2 stycznia 1858 r. bp Coeur zatwierdził dziękczynienie, jako główny cel adoracji. 27 kwietnia 1859 r. M. Maria od Św. Klary złożyła na ręce o. Bonawentury śluby wieczyste. Podjęła się wraz z o .Bonawenturą pracowania Konstytucji, dyrektorium i ceremoniarza dla swojej wspólnoty, które to dokumenty 15 września 1868 r. zostały zatwierdzone przez Stolicę Świętą. 29 lipca 1871 r. ciężko zachorowała. Zmarła nagle około godz. 2.00 nad ranem 8 sierpnia 1871 roku w klasztorze w Troyes, mając 51 lat życia i 16 lat profesji zakonnej. Jej ciało początkowo zostało złożone w rodzinnym grobowcu w Maizieres. 24 maja 1954 r. dokonano ekshumacji, a 30 listopada tegoż roku jej doczesne szczątki przewieziono do Troyes i pochowano w ogrodzie klasztornym.
o. Bonawentura Heurlaut
Jan Chrzciciel urodził się 13 lipca 1816 r. we Francji w miejscowości Ville-sur-Terre w skromnej wiejskiej rodzinie, jako piąte z ośmiorga dzieci Jana Chrzciciela Heurlaut i Marii Józefy. 16 lipca został ochrzczony w kościele parafialnym. Idąc za głosem powołania, wstąpił do Seminarium Duchownego w Troyes. 13 czerwca 1840 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Przez bardzo krótki czas spełniał obowiązki wikarego. W kwietniu 1841 r. otrzymał zarząd parafii w wiosce Maizieres-les-Brienne. W tej oziębłej religijnie parafii założył Straż Honorową, zaprowadził Godzinę Św.. Cechował go szczególny kult Najświętszego Sakramentu. Wtedy także zrodziła się w jego sercu myśl o utworzeniu żeńskiej wspólnoty, która według pierwszych projektów miała zająć się prowadzeniem szkoły i wychowaniem młodzieży. Do realizacji tego zamierzenia przyczyniła się w 1846 r. córka wójta Maizieres – Wiktoria Józefina Bouillevaux. Do niej przyłączyły się wkrótce inne dziewczęta, tworząc w ten sposób wspólnotę, nazwaną początkowo przez ks. Heurlaut Siostrami Niepokalanego Poczęcia. 1 kwietnia 1846 r. ks. Heurlaut wstąpił do Stowarzyszenia Misjonarzy w Troyes, które po kilku latach zostało rozwiązane. Wówczas to w 1851 r. zdecydował się wstąpić do zakonu OO. Kapucynów. Nowicjat odbył w Marsylii, tam też otrzymał zakonne imię – o. Bonawentury. W 1852 r. powrócił do Paryża, gdzie pełnił funkcję kierownika duchowego założonej przez siebie wcześniej wspólnoty, która w tym czasie zmieniła cel zgromadzenia, poświęcając się nieustannej adoracji Najświętszego Sakramentu w duchu dziękczynienia oraz przyjmując charakter kontemplacyjny i nazwę Franciszkanek Najświętszego Sakramentu (SS. Klarysek od Wieczystej Adoracji). W dniu ogłoszenia przez papieża Piusa IX dogmatu o Niepokalanym Poczęciu NMP (8 grudnia 1854r.), siostry uroczyście poświęciły się Niepokalanej i pod kierunkiem o. Bonawentury rozpoczęły rekolekcje przed obłóczynami. Tę datę uważa się za początek naszego Zakonu. W Paryżu 15 grudnia 1854 r. o. Bonawentura przewodniczył obłóczynom Józefiny Bouilevaux (M. Marii od św. Klary) i jej towarzyszek. Za aprobatą bp. Piotra Coeur, w 1856 r. przeniósł młodą wspólnotę do Troyes, stolicy diecezji. W 1865 r. wraz z m. Marią od św. Klary opracował Konstytucje. W zakonie kapucynów został mianowany wicepostulatorem beatyfikacji o. Honorata z Champigny OFMCap. Był także misjonarzem w Ziemi Świętej. Podczas wojny francusko-pruskiej w 1870 r. spełniał posługę infirmarza i o mało nie stracił życia. Na własną prośbę otrzymał pozwolenie od władz zakonnych na przejście do kleru diecezjalnego. W 1878 r. wrócił do swej diecezji i objął obowiązki proboszcza w skromnej parafii w Nogent-sur-Aube. Podczas ciężkiej choroby poprosił o możliwość powrotu do zakonu. Zmarł w niedzielę 13 listopada 1887 r. Został pochowany na cmentarzu przy kościele parafialnym w Nogent- sur- Aube, gdzie spoczywa do dziś.