Prymicje

W Święto Nawiedzenia NMP nasza Wspólnota przeżywała szczególną radość z przybycia do nas Neoprezbiterów naszej diecezji, ks. Karola Adamuszka, ks. Mateusza Krahla i ks. Cezarego Słapika, którzy w naszej klauzurowej kaplicy celebrowali swoją Mszę św. prymicyjną.

Rozpoczynając Mszę św. ks. Karol przytoczył słowa św. Jana Pawła II, który nazwał Maryję Niewiastą Eucharystii, która pomaga nam przeżywać tę szczególną chwilę. Natomiast ks. Cezary kazanie rozpoczął od zaznaczenia, że „Bóg zawsze przy nas jest, nie wypuszcza nas ze swoich rąk, zawsze chce nas prowadzić, tylko, czy my pozwalam się poprowadzić?” oraz wskazał na dwie kobiety z dzisiejszej perykopy ewangelicznej: Elżbietę i Maryję, które ukazują piękno Bożego prowadzenia. – „Elżbieta i Maryja – dwie piękne kobiety, piękne bo pokorne, pokazują, że pięknie jest się dać poprowadzić Bogu” – obie otworzyły się i przyjęły to Boże prowadzenie. Maryja pokazuje nam piękno uwielbienia i dziękczynienia, które rodzi się z dostrzegania Bożych cudów, Bożej obecności – „uwielbienie jakie wypowiada Maryja to mówienie o Bogu, a jeśli już mówi o sobie, to mówi o sobie ze względu na Boga. Zaś Elżbieta ukazuje nam zaskoczenie, uczy zdziwienia: a skądże mi to, że Matka Pana mojego przychodzi do mnie? A skądże mi to, że mi to Bóg uczynił?” Kończąc kazanie, ks. Cezary wskazał także na rozpoznawania Pana: Eucharystia to nie tylko celebracja, gesty liturgiczne, ale to przede wszystkim „przyjęcie Pana Jezusa do swojego serca – jak uczymy dzieci przed Pierwszą Komunią św., ale to właśnie jest to, o co chodzi.”

Na zakończenie Eucharystii, kapłani udzieli nam – oraz ks. kapelanowi Józefowi Kwiecińskiemu, który również uczestniczył we wspólnej modlitwie – swojego prymicyjnego błogosławieństwa.

Następnie księża udali się do s. M. Stanisławy i s. M. Izabeli, naszych starszych i chorych sióstr, aby również one przyjęły to błogosławieństwo. A my na nowo spotkałyśmy z naszymi Gośćmi w rozmównicy.

Czcigodnym Neoprezbiterom życzymy wielu Bożych łask, aby Pan błogosławił i strzegł, obdarzał pokojem; niech Duch Święty swoimi darami i asystencją dopomaga w kapłańskiej posłudze. Polecając naszych Kapłanów czułej i przemożnej opiece Maryi Niepokalanej, życzymy świętości, wytrwania i radości z podążania drogą powołania.