Uroczystość św. Franciszka z Asyżu

4 października w Kościele Powszechnym obchodzone jest wspomnienie św. Franciszka z Asyżu. Dla rodziny franciszkańskiej jest to wielka uroczystość i okazja do dziękczynienia dobremu Bogu za dar życia i dzieła św. Franciszka. W tym roku nasza Wspólnota, wraz z braćmi i siostrami z Franciszkańskiego Zakonu Świeckich i wiernymi gromadzącymi się w naszym przyklasztornym kościele, w szczególny sposób celebrowała tę uroczystość. Mszy św. o godz. 18 przewodniczył bowiem J.E. bp Krzysztof Zadarko, biskup pomocniczy naszej diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. Obecny był również ks. kapelan Józef Kwieciński i ks. Zygmunt Halejcio. Tego dnia przypadła także 70-ta rocznica ślubów zakonnych naszej s. M. Anny od Dobrego Pasterza, w intencji której Biskup odprawił tę Eucharystię.
Już na początku Mszy św. bp Krzysztof zachęcił wszystkich do szczególnej modlitwy w intencji Ojca św. Franciszka w dniu jego imienin. Do osoby papieża nawiązał także w swojej homilii ukazując podobieństwo między Ojcem św. a Patronem z Asyżu: „Jeden szczegół z życia św. Franciszka jest podobny do papieża Franciszka – który nieprzypadkowo obrał właśnie takie imię – oboje są kontrowersyjni. Papież zdradza, co Bóg nam mówi, nazywa po imieniu, mówi o pokoju, inaczej niż świat, który mówi o wojnie. Papież widzi świat inaczej niż my”. Biskup przywołał także moment nawrócenia św. Franciszka: „Człowiek, który przeżył spotkanie z Jezusem Chrystusem ma już inne oczy, uszy, widzi i słyszy inaczej niż my jesteśmy przyzwyczajeni. Zobaczyć Jezusa to radykalnie zmienić życie. Zauroczenie w dniu nawrócenia jest tak silne, radykalne, że może wszystko zmienić. Dlatego mamy prosić o nowe oczy, uszy, by zobaczyły Pana i Zbawiciela. Św. Franciszek jest dla nas przykładem takiej radykalnej zmiany życia – z jego bogactwa nic nie zostało, wszystko oddał i poszedł za Chrystusem, którego poznał.” Bp Krzysztof zwrócił uwagę, jak dziś nierozumiana i atakowana jest postawa papieża oraz jak wielkimi wyzwaniami dla współczesnego świata są: sprawa pokoju, braterstwa i dialogu między religiami i z tymi, którzy z nas szydzą, nie wierzą i bluźnią: „Św. Franciszek poszedł do sułtana 22 sierpnia 1219 roku – w toku wypraw krzyżowych – i rozmawiał z przywódcą muzułmanów inaczej niż dotychczas czyniono. Stanął bez miecza w ręku i rzekł: przyszedłem powiedzieć ci o Jezusie Chrystusie i Ewangelii. Tym zachowaniem Święty pokazał, że na serio nazywa wszystkich braćmi i siostrami. Sytuacja dziś jest podobna do tej w XIII wieku. Papież mówi, że próba nawrócenia na swoją wiarę jest niemożliwa, ale alternatywą jest dialog, czasem wydawałoby się niemożliwy, ale papież nie przestaje mówić o godności i solidarności między sobą. Bo nie mamy być jeden przeciw drugiemu, ale razem, nie mamy budować murów, ale burzyć je, budować mosty a nie okopy. W swojej regule św. Franciszek poświęca osobny rozdział pouczający braci jak postępować wobec saracenów, niewiernych – przyznawać się do wiary, głosić Słowo Boże, by ludzie uwierzyli w Boga. Św. Franciszek ułożył także Pieśń Słoneczną – zobaczyć brata w ogniu który pali, niszczy, w wietrze, który burzy i zrywa dachy, zobaczyć siostrę w wodzie, w ziemi – matkę, która nas żywi, zobaczyć siostrę w śmierci cielesnej. Ewangelia inspiruje i zaprasza do patrzenia na świat jako na braci i siostry, choć nie jest to łatwe. Nie wolno przesłodzić ducha św. Franciszka – że taki pozytywny, ekolog, sympatyczny biedaczyna. A on nas ciągle zachęca do nowych wyzwań. Wszystko zaczyna się od nas, od każdego z nas..” Nie zabrakło także odniesienia do słów Ewangelii przeznaczonej na tę uroczystość (Mt 11,25-30): „Dzisiejsza Ewangelia mówi jak Jezus rozmawia z Ojcem. Tajemnica Eucharystii, Ewangelii i Kościoła odsłania się przed tymi, którzy mają pokorę. Do pokory dochodzi się przez ubóstwo. Według oryginalnego tekstu, Jezus mówi, że ta mądrość została zakryta przed inteligentnymi i znawcami Prawa, a objawiona została tym, którzy są jak dzieci, jak niemowlęta, proste i ufne.” Biskup odniósł się także do tematu uchodźców i migrantów, podkreślając, że jesteśmy wezwani do dialogu z nimi oraz do udzielenia im pomocy „niezależnie od tego, na której stoją granicy”. Temat ten jest niezwykle ważny dla papieża Franciszka, obecny był w jego nauczaniu jeszcze przed wyborem na Stolicą Piotrową. – zauważył Biskup. Na koniec homilii, bp Krzysztof podkreślił także znaczenie adoracji, wiernego, wytrwałego trwania na modlitwie przed Przenajświętszym Sakramentem, podziękował Siostrom za ich posługę oraz zachęcił, by prosić Pana o dar ducha św. Franciszka i o nowych jego naśladowców.
Po Eucharystii, Biskup spotkał się z naszą Wspólnotą w klauzurze. Podczas pogodnego spotkania z siostrami zebranymi w Izbie Zgromadzenia, bp Krzysztof podzielił się z nami wieloma ciekawymi informacjami i refleksjami na aktualne tematy, m.in. migrantów i wojny oraz raz jeszcze poprosił nas o szczególną modlitwę w intencji papieża Franciszka. Odśpiewaliśmy Apel Jasnogórski, a żegnając się z nami, Biskup udzielił błogosławieństwa. Bp Krzysztof udał się także do naszej kaplicy klauzurowej, odwiedził s. M. Izabelę w infirmerii oraz spotkał się z s. M. Anną. Siostra Jubilatka w obecności Biskupa i Naszej Wielebnej Matki odnowiła swoją profesję zakonną. Ten dzień na pewno na długo pozostanie w naszej pamięci. Bogu niech będą dzięki!